CEVİZ KABUĞU

Ben zamanýn sürgünüyüm
Ceviz kabuðu,ellerim tetir
Karadut yapraðý dilerim.
Zamana yenik düþtü hayallerim.
Zaman,baþýmýn altýnda yastýk
Sen üstümde yorgan…
Sözlerin kanatýyor yüreðimi
Sesin ayaklarýma urgan
Ýçindeyken bile
Ettin hayallerimi kurban…

Ceviz aðacýnýn ayrý dallarýnda iki kuþuz
Sesimiz deðer;fakat
Kanatlarýmýz deðmez birbirine.
Bir kibrit çaktým ve
Bulutlarýn kanatlarýný yaktým.
Çünkü kuþu sesinden vurdum.
Gözyaþý ýrmaðýnda boðuldu kirpiklerim.

Öptüm en parlak yýldýzýn ýþýðýndan
Dudaklarým kan kýrmýzý…
Ýçtim dað kokulu kor ateþte demlenen çayýndan,
Yemek yedim tahta kaþýðýndan
Oyuncaklar yaptým ceviz kabuðundan
Ekmeðimi bandým bal çanaðýna
Odun diye atýldým ocaðýna.
Geçerken üzüm baðýndan
Öptüm kýzýl elmayý yanaðýndan.

Allah’ým!Bu ne menem bir kuþtur?
Hâlâ o cevizin dallarýnda ötüyor
Cýzýrtýlý, karga sesi…
Beni yol yormadý,bu kuþ yordu,
Benim ceviz kabuðundan oyuncaklarým var;
Ellerim tetir…
Bana karadut yapraðý getirin.

Sosyal Medyada Paylaşın: