Bilirim ki koynunda kimse sefa sürmemiþ Ben senin dizlerinde her mihnete razýyým Suçu gelin etmiþler, kimse güvey girmemiþ Ben senin gözlerinde müebbete razýyým.
Gel caným hýçkýralým gizleme gözyaþýný Ýncitmeden bedeni ve eðmeden baþýný Usulca ser üstüme hakikat çarþafýný, Sen çoðalan düþlerin, ben gerçeðin azýyým.
Sensiz, kulaðým duymaz,gözlerim bakar görmez Rüzgar bencil bir yaprak, esip kokunu vermez Yazýn yaðmur kýþýn’da kar susuzluk gidermez Sensiz tüm mevsimlerin ben en kurak yazýyým.
Seni sevmek Ýbadet,gibi bir düþün taþýn Esamesi okunmaz Kaf daðýnda bir taþýn Adem’hem’Mahsuni’nin hem’de Neþet Ertaþ’ýn, Ýþte ben ozanlarýn teli kopmuþ sazýyým.
Adem Çobanoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
cobanoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.