Sen: Karadeniz gibisin Sisli daðlar, uçsuz bucaksýz orman Denizden derin gözlerin Bakýþýn kemençe, Gülüþün tulum. Ben; Terkedilmiþ bir köy Caddelerine hüznün eksik olmadýðý bir kent Saç sakal karýþmýþ, Üstü baþý kir içinde Gururu örselenmiþ adam. Gurbetten, sýlaya; Yalnýzlýktan, sevdaya Yazýlmýþ mektup gibiyim. ucum ! yanýk yanýk...
Ruhum; Unutulmaya yüz tutmuþ gramofon Bedenim; Saðlý sollu çizik taþ plak. Zigana’dan Toroslara bir türkü söylüyorum. Kaðýttan gemiler yapýp, Býrakýyorum fýrtýnanýn azgýn sularýna Söyle ! Aþar mý dalgalarý ? Ulaþýr mý sana ! Kan aðlayan mektuplarým.
Sen; Deniz kýzý Düþe yazdýðým Tutku ekip, hüzün biçtiðim Umudumun rengi Hangi denizi mesken tuttun Ne olur söyle Sulara karýþýp geleyim. Taþ kesileyim sahilinde Dalgalar öpsün dudaklarýmý Sen; Okurken ucu yanýk mektuplarýmý Gülüþüme, gülüþünü kat Ben; Kollarýnda, huzur içinde öleyim.
Ozan Ali AYDIN
Sosyal Medyada Paylaşın:
YİTİK AŞKLAR MEZARLIĞI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.