Bir gün sende gidip dönmeyenler sokaðýnda yaþarsýn Tek baþýna kalmýþlarýn kahvesinde Bir yudum çayý özlemle içenleri görürsün Sende oturup bir yudum çayla özlemini gidermek istersin Gideremezsin Çakýlý kalýrsýn sandalyeye Kalkamazsýn Bir bardak çay daha Yirmi bardak olur özlemi gideremezsin Gözlerinde yaþlar dökülür bardaðýna Ýçersin bir yuduma karýþmýþ þekliyle Saplanýr yüreðine bir hançer Kalkarsýn sandalyede bir daha gelmek istemezsin Kaldýðýn sokakta ýssýzdýr karanlýktýr Yaþayamaz nefes alamazsýn Sevincini yaþatacak bir sokak mahalle köþe bulamazsýn Hepsini yýkmýþtýn giderken ellerinle Anlarsýn geride boþ bir þeyleri býraktýðýný Piþmanlýðýný katarsýn içine Yüreðine paslý bir hançer gibi saplanýr Çýkartamazsýn Öylesine hissiz kalýrsýn Ne bu saatlere Ne o saatlere yansýyacak bir gülüþün Ne de benim bir umudum kalmýþtýr Bitmiþtir her þey gidip dönmeyenler sokaðýnda Mehmet Aluç
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Aluc-Kul Mehmet- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.