Kalan son balonlarýn patlamasýna kýyamadým, Hüznümle biraz daha þiþirdim onlarý. Ýçlerine özlemlerimi de koydum. Umut ipliklerinden kopartýp Birer birer uçurdum pencerelerden. Hepsine el salladým. Rüzgârýn gülüþünü seyrettim çaresizce, Havasý sönünce geri geleceklerini düþünerek.
Küçükken hiç balonum olmamýþtý, Ýçine rüzgâr dolup þiþen Ýp baðladýðým pazar poþetlerinden baþka. Anladým, hiçbir zaman da olmayacakmýþ. Gönlüm bir hayalde eðilmiþ, Hayalim de kalýcý deðilmiþ. Uçarken balonlar Anladým tüm balonlar elinmiþ.
Son balonu býraktýktan sonra Bana yönelmiþ fýrtýnalar son bulsun diye, Perdemi çektim sessizce. Bir patlama sesi duyuldu Balonlarla birlikte gökyüzüne uçamayan yüreðimden. Önce çenemi, sonra sol kolumu, Ardýndan tüm bedenimi kaplayan. Sosyal Medyada Paylaşın:
Osman Akçay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.