Kimse bilmeyecek gözyaþlarýyla büyüdüðümüzü.
En karanlýk gecelerde.
Yeniden dirildiðimizi.
Hayata yer býrakmadan,
Bu uðurda ölümü günlük yaþadýðýmýzý.
Ýsyanlarýmýz dindirmeyecek -geçmiþin açýlarýný-.
Ardýndan bindiðimiz vagondan bakarken dýþarý.
Geçecek - kentler,kasabalar,köyler-
Her garda bir parçamýz kalacak.
Sonra maðrur ve kendinden emin bir general gibi.
Sýðýnaðýmýzda hazýrlanacaðýz.
Geleçek olar hücumlara
Belki bir gün uðruna - gemiler yaktýðýmýz-
Güneþler doðmaya baþlayacak.
Minik eller kalem tutarken korkmadan Türküm diyecek.
ve ideoloji denen bizi bize kýrdýran -izmler-
Toparlayýp artýklarýný terk edecekler vatanýmý.
Sonra her çocuk tadacak kardeþliði.
Silahlarýn yerini -beyaz güvercinler alaçak.
Ne saðýmýz ne solumuz olacak
bir zamanlar ne isek o var olacak
Anadolu ve Türklük.
Ve o geleçek günlerin.
Ýlk yaðmur taneleri düþerken topraða.
Her biri birer kurþun olup inecek.
Bizi kana boðan ideolojilere.
Hemde hiç ýskalamadan
Tam alýnlarýndan.
Ve sonra el ele yarýnlar.
Korkunun kendinden korktuðu.
Düþmanlýðýn tek düþmanýnýn kendi olduðu.
Bir memleket olacak
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.