O puslu pencerene

Þu huzur çiçeklerimi,
Açtýrmadýn bahçemde,
Ben de bir þey arama,
Neþe kalmadý ben de…

Yataðýn darmadaðýn,
Kýra düþtü yastýklara,
Buz gibi hava eserken,
Eþlik eder ýslýklara…

Çýlgýnca estikçe baðrýma,
Selam verdim rüzgarlara,
Görmem imkansýzlaþtý,
Küstüm sensiz rüyalara…

Durup dururken beni,
Vefasýz yalnýzlýk bulur,
Kol kola geçen günüm,
Pervasýzca unutulur...

Güneþin o cömertliði,
Artýk sana kalacak,
Aç gözünü sevdiðim,
Ben sizlik de doðacak...

Baþlar oradan buradan,
Malum olur ayrýlýklar,
Onu beklediðin anda,
Oluþuyor uzaklýklar...

Hüzün yüklü köþeler,
Dilini çözer yüreðim,
Yokluðunu hissederim,
Hiç deðildi dileðim...

Ýnce eleyip sýk dokuma,
O yüreðin mert olsun,
Söyle dursun muradýn,
Gittiðin yer dert olsun...

Ýnsanýz iþte nefes kadar,
Gün gelip de tükenecek,
Düþünceler tuþ olmakta,
Nereye kadar direnecek...

Daha açýlmaz perdeler,
Yüzün daðýlýr gider,
Senli güzel günlerimiz,
Benden saðýlýp gider...

Beni de çaðýracaklar,
Herkesin gittiði yere,
Artýk bakamayacaðým,
O puslu pencerene…




Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)

02/11/2021



Sosyal Medyada Paylaşın: