Yok yok… Sensiz olmayacak biliyorum, Ruhum huzura kavuþamayacak, Gözümdeki yaþ yüreðimdeki yaramýn Kanýna bulanmýþken, Sen gelip merhemi olamayacaksýn, (Bir bilsen o yaranýn tek Ýlacýnýn sen olduðunu)
Yok yok… Hiç gelmeyeceksin biliyorum, Ve hiç gülmeyecek yüzüme aþk! Duyuyorum acýnýn kahkahalarýný… Susturamýyorum yüreðimden kopan çýðlýklarý, Bitmeyecek bu hazanýn estirdiði yalnýzlýk fýrtýnasý… Dinmeyecek kalbimin sancýsý… Peki ya sen? Bi yarýn bendeyken… Yaþayabilecek misin? Ya ben? Ben bu hayata sensiz tutunabilecek miyim…? (bilmiyorum…)
Yok yok… Ben sensiz yaþayamýyorum, Her geçen gün yokluðunda aldýðým nefeste boðuluyorum, Yokluðun kanser misali… Bedenim, her þeyim onun emrine amade… BeN… Günden güne… Tükeniyorum…! Sosyal Medyada Paylaşın:
((Ayşe)) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.