Yollar üzüyor, týpký gözlerin gibi Ben geliyorum, koþar adým Sen uzaklaþýyorsun kaçarcasýna Selviler uzanýyor yol boyu, Mevsim son bahar, Kýþa gebe...
Yorgun yüreðimde umut kýrýntýlarý Düþlerimi yemliyorum Aklýmda sen Yüreðimde acýlarýn tortusu ,Kaç kez ölüp, Kaç kez diriliyorum bir bilsen Dilimde dua Ve teþbih yapýp çektiðim sabýr Tam yenik düþeceðim, Zikrim; Her gece, bir sabaha varýr Her hasret sevgiliye.
Yorulup bir mola veriyorum Sýcak bir kahve Telvesinde sana giydirdiðim umutlar Kendi falýma, kendim bakýyorum Sen çýkarýyorum fincandan Umudu beyaza boyayarak Ki ben; En iyi bildiðim iþi yapýyorum Seni sevmek.
Sen sevgili ! Denizimin mavisi, Ormanýn yeþili Bozkýrýmýn özü Derenin sözüsün Ama en çok Ali’nin yüreði Ozanýn gözüsün.
Hep orda kal ! Yýldýzlar gibi Önünü örse de bulutlar Sesini duymasam da Görmesem de gamzelerini Orda olduðunu bileyim.
Ara sýra gül Pencereme doðsun gülüþlerin Donmasýn kaným Kýzýla kesmesin gece Ey! Geliþine adaklar adadýðým Ýmkansýzým olsan da Alma umutlarýmý benden
Çünkü; Umut fakirin ekmeðidir Bu fakir sevdi seni.
Ozan Ali AYDIN Sosyal Medyada Paylaşın:
YİTİK AŞKLAR MEZARLIĞI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.