Ayrılıklar gecesi...

Hayat dediðin nedir ki,
Þans, kader ve kýsmet,
Yar bulana þanslý derler,
Oysa koptu kýyamet...

Kapýlýyor ona yürek,
Boþalmadý zincirimiz,
Hep kabarýp akýyor,
Aþk gösteren ibremiz...

Baþka yerde arama,
Sensin rutin ezberim,
Sabah doðan güneþim,
Senle dolu zemherim...

Uysallýðým þimdilerde,
Yerden oynamaz taþým,
Aþk sýfatýyla donatýldým,
Sevi verdi garip baþým...

Aþk çarptý yanýyorum,
Odalar þimdi kimsesiz,
Derinimde çýt çýkmýyor,
Hayat ýstýraplý sensiz...

Þaþý verme þu haline,
Yalnýzlýðýn be adam,
Göz açýlmaya baþlasa,
Kaydýðýný anlar çýta m...

Kýlýç yarasý iyileþir de,
Benim yaram azmakta,
Sen kalbinden silerken,
Ah þu gönül yazmakta...

Günlerde, beþ vakitte,
Sen diye atar kalbim,
Gönlüm öyle hasret ki,
Özleme katar kalbim...

Þimdi gittiðin yerden,
Býrak beni insafsýzca,
Saksýdaki çiçeklerini,
Sulayacaðým yalnýzca...

Saklý cam yaran izini,
Geriye dönene kadar,
Olsa da yuvamýz viran,
Dolusun gelene kadar..

Aylar-yýllar geçerken,
Eðlence onun neþesi,
Yar yolu bekleyene,
Hep, ayrýlýk gecesi...

Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)

31/10/2021

Sosyal Medyada Paylaşın: