Uyku yasak, “gecelerin neferi”, Kendim girdim yine kendim çýkarým. Bir baþýma söndürdüðüm feneri, Kendim çakar, yine kendim yakarým.
Hep ardýmdan þundan, bundan soruldum, Tek cevabým, insanlardan yoruldum! Akýyordum, bilmem niçin duruldum, Kendim durdum, yine kendim akarým.
Neydi tüm olanlar, neydi gördüðüm, Bir zaman içinde safa sürdüðüm, Emek verip ilmek ilmek ördüðüm, Kendim kurdum, yine kendim yýkarým.
Ya sen önden yürü, ya ben yürürüm, Git! Düþsem de sendeler sürünürüm, Kendi hacetimi kendim görürüm, Ben baþýmýn çaresine bakarým. Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayser ÖZBAKIR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.