BURUKTU YÜREKLERİ

Gözleri nemli soðuktu elleri
Harabe olmuþtu evleri.
Yaþlý bir anne evin direði
Aç kalmýþ buruktu yürekleri,

Kimseleri yoktu gurbet ellerde.
Konu komsu acýyordu hallerine.
Hasta yataðýnda yorgun bir Anne
Kýrýlmýþ buruktu yürekleri .

Sefaletle geçmiþti ömürleri
Ýcin Ýcin aglayan gözleri.
Yetimdi Zelihasý mustafasý
Gülnazý
Doðruldu yataðýndan
Acý içinde bir lokma ekmek için
Ac kalamazdý yetimleri.

Zavallý Ayþe o haliyle cýktý dýþarý.
Pazar artýklarýndan fileye koydu .
Duvar dibinde kuru ekmekler.
Bulmuþ evin yolunu tutmuþ.
Buruktu yürekleri

Kimse ne olduðunu bilmiyordu.
Ayþe gururlu bir kadýndý.
Evlatlarý uðruna can koyuyordu .
Kaç gece ac yatmýþ yetimlerini
Uyuturken gözyaþlarý akmýþtý yüreðinin içine .

Þükür vardý hep dilinde .
Baþlarýnda damý akan bakýmsýz.bir evi vardý sonuçta.
Buruktu yürekleri.

Gizliden gizliye hýçkýrarak aðlýyordu kendi içinde evlat candý.
Canandý cünki onlar için yaþamalýydý Ayþe
Buruktu yürekleri gözyaþlarý içinde.





Sosyal Medyada Paylaşın: