ne zaman örgülense, örgütlense adýn kehribar dilim tüneðine tüm tümceler çýkmaz oluyor soyunuyor bir bir kelimeler çýplaklýðýnda açýyor hafýzamda zakkum. sus’um sus’una pus
ne zaman avlulansa kala kalmýþlýðýna voltalansa adýmlarým heybesiz bir hoþ ça kal daha çürüyor hoþ’luðunda heybetsizliðine diz çöküyor g/izine þehir. iklim tenime gül ayazý
hiç bir gece deðildir masum hiç bir hece de bakir asýn þimdi beni harflerimden seyiren gecem, gün. güneþimden asýn yaralarýmý asýn öptüðünüz yerlerden yazamadý hiç bir þiir gidiþin kadar geliþini zaten
ah rosa içimin caný, canýmýn cancaðazý bu sana kaçýncý yanýþým tasvirsizliðine kaçýncý aldanýþým gül batýmýna, içim de içime çekildikçe öyle çekiyorki seni caným al git artýk al sensizliði...
. . . //
ilhanaþýcýekimikibinyirmibir Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.