Ben giderken dünya denilen yerde... Solmuþ benzim ile betim kaldý yar. Araya girince topraktan perde... Kemikte bir zerre etim kaldý yar.
Nice hak etmezi öv dedi bana ! Bazý kiþileri döv dedi bana ! Olur olmazlara söv dedi bana... Nefsime koyduðum ketim kaldý yar.
Namerde gülücük saçmasýn diye ! Alçaklara kucak açmasýn diye ! iblisten tek zerre kaçmasýn diye... Yüreðe ördüðüm setim kaldý yar.
Cumali hoþgörü zirveden aþtý ! Gönüller kin ile doldu da taþtý ! Kaybetti yolunu insanlýk þaþtý... Kalp öldü merhamet yetim kaldý yar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
cuma ali çetin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.