günüm geceye döndüðünde sesin düþer her yana bakýþlarýndaki mana saçlarýndaki kara yayýlýr odama.
onlar bulutlarla söyleþir yaðmurla aðlaþýrlar rüzgarla yol alýrken uzun yolculuklarda göçebe havalarda gelip konarlar sanki sen gibi yüreðimin omzuna.
ben bir kuþluk vakti doðmuþum sen baharýn dallarýnda kýrlangýç naðmeleriyle býraktýn kendini kollarýma kanatlarýn mavi bir gök gibi düþüverdi kucaðýma.
sen hep orada kaldýn bense hep seni yaþadým yaþadýkça þiir oldu sözlerim alýp seni dize dize kattým ömrüme.