GÖRÜNÜYOR YOLUN SONU
Gitti gidiyordu ömür bu akþam,
Daðýn altýndaydý göðüs kafesim…
Hayat bir solukmuþ bir kuþmuþ yaþam,
Doktor hemþireler oldu nefesim…
Acilde baþladý canýn pazarý,
Toprak çaðýrýyor þair yazarý,
Baba kardeþ yaný seçtim mezarý,
Kol kola girmektir þahý enfesi…
Oksijen desteði açtý gözümü,
Getirdi kendine serum özümü,
Söndürdü yürekte yanan közümü,
Hayal ettim yine Ýzmir Efesi…
Bir yanýmda oðlum baþýmda eþim,
Terimi siliyor ayým güneþim,
Kâðýda yazýldý nabzým ateþim,
Git gel yazýlacak ömrün adresi…
Cantekin der; belli sonudur yolun,
Dermansýz dizlerin kalkmýyor kolun,
Zalime isyandý bir ömür rolün,
Gönüllerde yaþar halkýn efesi…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.