ESARETİN BEDELİ

Bir rüzgarýn sýrtýnda her gün
Biteviye yorgun, uykulu gözler...
Hamalý olmuþuz sanki hayatýn
Ýradesi esir alýnmýþ kimlikler..

Uzun zamandýr mahrum
fark etmekten
Uzun zamandýr mahkum...
Hiç durmadan akýp giden sesler, sekiller, renkler...
Ve bu döngünün içinde kaybolmuþ, sýkýþmýþ, yolunu yitirmiþler...
Baþ döndürüyor kalabalýðýn uðultusu
Durup hiçe kitleniyor sonra bakýþlarý
Öyle bir yanýșýn içinde kývranýyor
Yok olduðundan emin, görünmediðinde
Varlýðýný bir yerlere gizliyor
Bir masa altýnda da yaþýyor
Bir koltuk üstünde
Bir sarj aletiyle yapýþýk geziyor
Bir kutu ilaç elinde

Uzun süre duramýyor insanlarýn içinde
Yüzündeki kaslar acýyor bazen
Sonra hem kalabalýkta biri kussa aniden tüm ahali kusuyor
Ve bütün bu tiksinçlik içinde....
kýnayýcý bakýþlarý uzerine alýyor
Alinmak uzerine kurulu bütün varlýðý
Alemdeki her þey onun varlýðýný tehdit ediyor
Bir beton tepenin icinde sýðýnaðý
En son saksidaki yeþilliði de öldürdü
Tek bildiði yeþillik dolaptaki marul.
Çürümek üzere o da kizartmalardan imkaný olmuyor yemeye..

Daldan dala uçuyor
O sayfa senin bu sayfa benim
Aha simdi oldu aydinlandim, öðrendim, baskalaști dünya... Vesaire vesaire...

Ah ben, bende olmayan bütün her þey..
Diye diye içinde ukdeleșen var hazinesi
Ve ruhunu çoktan esir almýþ
Boynunda ve kalbinde kireçlenme
Ellerinde ve ruhunda uyuþma
Parmaklarinda ve zihninde karincalanma..
velhasýl yitirilmiþ bir dunyada yasayan son mohikan
Bir distopyaya konu olabiliriz artýk her birimiz
Zira o kadar müphem de gelmiyor artýk gelecek
Esirdik hala da esiriz...
Sosyal Medyada Paylaşın: