ölümü barýndýran toprak
býçaðýn ucunda kalan
iki nefes arasý can
sürgünken acý
hiç büyümedi gülüþleri
ne vakit dönsem
kirpiðimin ucunda talan
sözlerde telaþ
kýrýldýkça dallar
öl kalemim
savrulurken uzaklara
bir yanýmda kan
bir yanýmda ölümün çocuklarý
içine düþen
çökmüþ içime
göçebe umutlarda
kaç zulüm var...
13/08/2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.