ADEM

Bir koltuk verdiler, Adem’e.
Yükseldi,kademe kademe.
Hiç hizmet gelmedi,aklýna.
Hep tepeden baktý halkýna

Adem hayali temeller attý.
Servetine hep servet kattý.
Para hýrsý þýmarttý Adem’i.
Gün geçtikçe azaldý seveni.

Bindi lüks makam aracýna.
Dokundu halkýn parasýna.
Ýkide bir Ukrayna’ya uçtu.
Orda kendine sevgili buldu.

Hanýmýyla arasý açýldý.
Ondan bir mahkemede boþandý.
Ortada kaldý bütün çocuklar,
Böyle söndü gelecek umutlar.

Gezdi,dolaþtý pavyon pavyon.
Adem harcadý, milyon milyon.
Sonunda iflas etti, Adem.
Makamý terk edip gitti Adem.

Aç,susuz sokaklarda yaþadý.
Sýk sýk mahkemelerde dolaþtý.
Fazla dayanamadý, bu sefalete.
Adem sessizce gitti, ahirete.
Necmi Özyurt
Sosyal Medyada Paylaşın: