AHU GÖZLERİN

Ayýn þavký gibi yansýr deryadan
Gönüllere akar ahu gözlerin.
Þahin edasýyla süzer yüceden
Oymak-oymak bakar ahu gözlerin.

Cezbeder insanýn ruhunu açar
Heyecan yaþatýr býrakýr naçar
Yýldýrým misali kývýlcým saçar
Þimþek gibi çakar ahu gözlerin.

Bülbül olmuþ þakýr zar eder sanki
Dert üstüne derdi yar eder sanki
Kavurur insaný kor eder sanki
Zemheride yakar ahu gözlerin.

Tutup dokunulmaz gelmez ki ele
Tozu duman eder karýþýr yele
Gücüne dayanmaz pehlivan bile
Tuþ eyleyip yýkar ahu gözlerin.

Bilmem büyülü mü nedir uðuru
Davetkar tavýrla ediyor çaðrý
Bir deniz feneri kendine doðru
Uçtan uca çeker ahu gözlerin.

Kalem kaþ altýnda boncuklu oya
Mevlâ’dan sürmeli deðmemiþ boya
Iþýl ýþýl parlar gör doya doya
Hünerini döker ahu gözlerin.

Ahmet der ayrýdýr gizemi yeri
Bir baþka aydýnlýk güçlüdür feri
Yolundan döndürür her bir neferi
Çevirip de büker ahu gözlerin.
28.02.2021
01:30

Sosyal Medyada Paylaşın: