Ýnsanlar ne zaman gülümseyecek Sanat memleketimde ne zaman ýþýldayacak Dün bu günün hýzýna yetiþemeyecek O zaman silkinip de kendimize gelelim
Duman her yeri kaplýyor Þeytanlar kötülüðü hesaplýyor Ýnsan insana hançer saplýyor Hangi kalp bu acýya dayanacak
Dört bir yanýmýzda papatyalar gözyaþý döküyor Ýþte yine kötülük dünyaya hücum ediyor Ýçimde ki buhraný artýk yaðmurlar bile anlatmýyor Þu hal bilmez insanlarýn kibrinden yoruldum
Dünyanýn nimeti hepimize yeter Topraðýn gücü birgün doðruyu söyler Ýyilik sadece cehennemi cennet eyler Cömert davranmayan zenginden usandým
Sularýmýzda kirlendi Ýnsanlarýmýzda daðlar gibi kibirlendi Eskiden yaþamak daha doðaldý Tabiata zarar veren hoyratlardan tiksindim
Herkes kovboy olmuþ da silahý yok Her kötü söz kalbime saplanan bir ok Sözde adam olan da ne çok Siyasetten,sözde memleket sevenden býktým
Doktorlar da birer birer istifa ediyor Yarýnlar bilmem nereye gidiyor Artýk yaþam sevincimde azalýyor Dost görünen düþmana alýþamadým
Her evde çocuklar ekmek bekliyor Hayat pahalandý kalbimiz tekliyor Hiç bir düþ bize gelecek vaat etmiyor Ezilen insanlarýn hep yüreðine takýldým
Garibanýmýn yüreði kan kustukça gülemem Þehitler tabuta kondukça dolduruþa gelemem Ýçimde nice feryatlar var birini bile söyleyemem Gencecik fidanlarýmýza hayat sunamadýk insanlýðýmdan utanýrým
19 EKÝM 2021 ERDEMLÝ SAAT:13.30 Sosyal Medyada Paylaşın:
HASAN ÇAPRAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.