ÜMİDİ KESTİM
Yol aldým yorgunum dönemem
Atlýya dur yaya olana git diyemem
Uzak eller yakýn olsa gelemem
Cümle âlemden ümidi kestim.
Issýz bir âlemde yoðun bir hiçtim
Dolaþtým âlemi insandan insan biçtim
Kývrýlýp daðlardan bir ovayý seçtim
Ses verin daðlar ovadan ümidi kestim.
Gök gürlüyor bulutlar yaðmur vermiyor
Hýrçýn esiyor yeller güneþ ýsý vermiyor
Çaðlayan çok dereden sular gelmiyor
Selden sudan ümidi kestim.
Duygu yüküm, dal budak vermiyor
Dal kuru kuþlar gelip konmuyor
Çiçek var aðaç meyve vermiyor
Meyveden daldan ümidi kestim.
Yeþil bir yapraktý kesmeden önce
Kuru bir dal oldu kesilip gelince
Kavrulup yandý ateþi görünce
Daldan budaktan ümidi kestim.
Tohumu topraða savurup ekersin
Ektiðinden farklý ürün biçersin
Gün olur eðlenir gün olur naçarsýn
Tohumdan topraktan ümidi kestim.
Keder neþeyi boðmuþ yüzü gülmüyor
Kor olmuþ ateþ gönülde sönmüyor
Sevgi saygýdan uzak gelgitler dinmiyor
Sevgiden saygýdan ümidi kestim.
Düðün var davul çalýyor gümbür gümbür
Dünü unut yaþadýðýn gün bu gündür
Uzayýp giden bende çözülmez düðümdür
Günlerden yýllardan ümidi kestim.
Eþin eþten haberi yok bitap düþmüþ
Yaþýyorum sandýðý bir garip düþmüþ
Yapýlan duygudan uzak hileli iþmiþ
Güvenden duygudan ümidi kestim.
Eðitip öðrettiðin bilgiler boþa
Yapýlan iþler boþ gitmez hoþa
Sular akmaz girince duþa
Oluktan çeþmeden ümidi kestim.
Namazda secdeden sonra dua ederim
Doðru olur ya da yanlýþ olur kaderim
Bu hayatý böylece yaþar giderim
Geçmiþten gelecekten ümidi kestim.
Yüzüne gülen çok, meclisinde görünce
Þöyle bir düþün derinden gönlünce
Gerçekleri görürsün içine girince
Dosttan ahbaptan ümidi kestim.
Takvimler yaprak yaprak dökülür
Terzinin attýðý dikiþler sökülür
Çelik kalkan olsa doðrudur bükülür
Erinden gecinden ümidi kestim.
Yaþýyorsam bir hayat Yaradan’a borcum
Yorulur elbet adým adým giden yolcum
Ya toprak olur ya da su, katkýlý harcým
Aldýðým bir nefes, havadan ümidi kestim.
Duran DOÐAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.