Duydum! Küsmüþsün þiirlerimden. Oysa! Yanaklarýna kondurduðum bir avuç buse, Yüreðimden sana dökülen nur nehriydi onlar. Yýllar yýlý nadasa býrakýlmýþ bir kalbe, Eteklerinden dökülen sevgi tohumlarýnýn Ete kemiðe bürümüþ haliydi þiirlerim…
Evet! Haklý taraflarýn vardý Ayrý dünyalarýn insanlarý, Ayrý davalarýn adamlarýydýk belki Birimiz güney, Diðerimiz kuzey kutup gibiydik. Sende yaz, Bende kýþ idi mevsim. Ama; Tüm imkansýzlara, Yasaklara raðmen sevdik…
Çünkü! Evrenseldi þiir. Bütün farklýlýklara isyandý Týpký yeþilin betona baþ kaldýrýþý gibi Ne renk bilirdi ne dil Mendil farklý olsa da Beyazdý tüm dünyada göz yaþýnýn rengi…
Þimdi! Yaralý bir býldýrcýn býrakýyorum ellerine, Son þiir niyetine Ýster, dudaklarýnla merhem ol, Öp uyandýr. Ýster, Göm þiiri kimsesizler mezarlýðýna Ama unutma! Ýlhamýmýn, Yanan kandili de sensin. Eli kanlý katili de.
Ozan Ali AYDIN Sosyal Medyada Paylaşın:
YİTİK AŞKLAR MEZARLIĞI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.