HEYBENE BAK YÂR
Madem ki gittin alýp baþýný,
Çýkarýp ataydýn heybenden,
Gözlerinden ömür alan gözlerimi,
Yüreðimin ne iþi var sende,
Ne iþi var sende beynimin her hücresinin…
Bedenimi býraktýn bende,
Aðýr havada boynu bükük iskelet,
Kaldý kaný çekilmiþ bedende,
Dalýndan kopmuþ solgun bir yaprak,
Güzün gözünde kucak açmýþ toprak…
Bomboþ ellerim titrek birer yay,
Hüzün bulutuyla güneþ örtünmüþ,
Boðulmuþ efkâr dumanýnda ay,
Yýldýzlar gökyüzünden firar,
Ýdam cezasýdýr verdiðin karar…
Çýldýrmýþ öfkeden masmavi Akdeniz,
Suratýmda patlýyor tüm dalgalar,
Sahilde çakýlmýþ kimsesiz aðacým,
Kýzgýn saca düþen kar tanesi gibi,
Eritiyor beni sensizlik acým…
Yokluðunun yok þafaðý sabahý,
Canýndan çok sevmekmiþ yâr,
Bu saf yüreðin suçu günahý,
Yýkýlmýþ derbeder bu sevda kuþu,
Sevgisi oldu ömrün yokuþu…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.