Seni anmak mý hayýr dayanmaya gücüm yok
Ýsmin her geçtiðinde donuyorum adeta
Senli geçen cümlede içime saplanýr ok
Aklým fikrim karýþýr bunuyorum adeta
O karanlýk mazinin ufkundan kaçýyorum
Anmaya kalktýðýmda kendimden geçiyorum
Farklý düþünme sakýn dediðim baþka mevzu
Kabuk baðlayan yaram yeniden kanamasýn
Dönmezsin biliyorum lazým deðil tevazu
Bir parça ümit varsa inancýma sinmesin
Alýþtým nasýl olsa bir baþýma durmaya
Sinemde ki saati yanlýzlýða kurmaya
Silsemde çýkmak bilmez duvarlarda nefesin
Yýllardýr boþ odam da siniyor benliðime
Gecenin bir yarýsý ruhumda çýnlar sesin
Düþlerimle bir olup tünüyor benliðime
Gözlerimi bir görsen yerinden fýrlar gibi
Yüreðimi anlatsam harlanan korlar gibi
Dua fayda etmiyor ne denesem nafile
Beþ vakit dilesemde arzým kabul olmuyor
Ýnsan zulüm eder mi kendine bile bile
Gittiðin günden beri inan yüzüm gülmüyor
Ay ýþýðýnda cama gölgen düþüyor sanki
Ýþte o an içimden seller taþýyor sanki
Ne mehtap avutuyor ne gökteki yýldýzlar
Rüzgar ýlýk esse de okþamýyor tenimi
Ellerinin deðdiði yanaklarým hep sýzlar
Ellerinden baþka el deðse yakar canýmý
Yýllar geçti yerine kimseyi koyamadým
Seni bir tek gün bile sevmekten cayamadým
Mehmet Kýlýçel
Soðukdoðulu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.