Güven !

Ýnsan, insana muhtaçtýr,
Yalnýzlýk hiçbirimizin,
Ýsteyerek kabulleneceði,
Bir þey deðildir..
Yardýmlaþmak ve paylaþým,
Olmadan bu dünya,
Hiçbirimize haz vermeyecektir..
Güven olmadan, insanlar arasýnda,
Yaþamak da, tat vermeyecektir..
Korkarak, þüphe ederek,
Herkesi ayný kefeye koyarak,
Dost da edinemeyeceðiz,
Sevip sevilemeyeciðiz de..
Ýnsan iliþkilerinin temeli,
Güven !
Ne kadar güvenmek istemesekte,
Tereddüte kalsakta,
Tutarýz bize uzatýlan o eli..
Çünkü !
Güvenmek isteriz,
Çünkü !
Biliriz aslýnda,
Güvenilir bir el bulabilmek,
O kadar da kolay deðil,..
Bir terazi misali,
Tartýp biçmek,
Ve dengeyi kaybetmemek..
Adil olabilmek..
Eksi ve artýyý ayarlamak..
Öyle kolay deðil elbet..
Kimse güvence veremez,
Sonsuza dek..
Tuttuðun el, seni çekip alýr mý,
Kendi yanýna..
Yoksa ! sen mi çekersin onu,
Aþaðýya..
Ya birlikte hareket edersiniz..
Ya da !
Dengeyi bozarsýnýz,
Hata kimde idi !
Muamma..
Herkes kendi açýsýndan haklýdýr..
Sorsan..
Asýl olan þu ki !
Birlikte hareket edilmezse
Güven temelden sarsýlýr..
Temeli saðlam olmayan,
Hiçbir iliþki biçimi
Ebedi deðildir..
Bu da bize en güzel öðretidir..

Þiir: Gönül Çeþli
16. 10 .2021
Sosyal Medyada Paylaşın: