Sýrrýyet-i Belkýs’ýn taht’ý
Kitabý ilim irfaný zat’ý,
Ol diyen kudreti Halýký,
Baþka yerde aramayasýn,
Kur-anda Süleyman kýssasý,
El Kudreti Ekber ALLAH’I
Keyfiyet-i Sebebiyet aracý,
Ýki Melektedir onun cevabý,
Açýlýr perdeler görülür ordularý,
Kalbinden Rab’be ol ittikafý,
Kelamlarda gizli bul mucizeyi,
Sýrrýyet dediðin Ýbrahim misali,
Ýzinden gider-ki mühürlü niþan,
Dünya’da olmadý onun gibi kral,
Emrine verildi tabiat-ý cins ve lisan,
Süleyman dahi þaþtý kaldý,
Ýlim verilen zata bakakaldý,
Zatýna mahsus onu övmedi,
Rabbini yüceltti ona þükretti,
Atomu parçalama boþuna iþtigal,
Buluþ dediðin ilmin Âliminden al,
Boþ Aklýn içinde olmaz ki hemhal,
Gönülde gizli damla damla dal,
Kökünden büyür ve dikleþir aðaç
Ey ALLAH kulu önce itikat sonra amaç,
Zalimlere karþý onun yolunda savaþ,
Müsaade iste iþte sana araç ve Miraç.
Süleyman as) hühdüd ile buldu Belkýs’ý,
Ýbrahim as) beyaz kuþlar ile buldu cevabý,
Musa as) yol arkadaþý öðretti ona gaybý,
Nebi Muhammed as) tüm kitaplarýn Kur-aný
Göklere açýlan bir dua ki onda sandýðý,
Bak orada parlýyor insandan Zühre yýldýzý,
Tefekkürün en üst noktasý Marifetullah,
Dosdoðru yol Ýslam sahibi El Kadir ALLAH,
Tüm Nebi ve Kelamlarýn toplamý Kâinat kitabý,
Sorguya çekilecek insan ona uyan uymayan,
Maharet bunca zilletin içinden Rahmeti bulmakta,
Asýl kabiliyet Vahyi okuyup anlamakta yaþamakta.
Bakara Suresi, 102. ayet: Ve onlar, Süleyman’ýn mülkü (nübüvveti) hakkýnda þeytanlarýn anlattýklarýna uydular. Süleyman inkar etmedi; ancak þeytanlar inkar etti. Onlar, insanlara sihri ve Babil’deki iki meleðe Harut’a ve Marut’a indirileni öðretiyorlardý. Oysa o ikisi: "Biz, yalnýzca bir fitneyiz, sakýn inkar etme" demedikçe hiç kimseye (bir þey) öðretmezlerdi. Fakat onlardan erkekle karýsýnýn arasýný açan þeyi öðreniyorlardý. Oysa onunla Allah’ýn izni olmadýkça hiç kimseye zarar veremezlerdi. Buna raðmen kendilerine zarar verecek ve yarar saðlamayacak þeyi öðreniyorlardý. Andolsun onlar, bunu satýn alanýn, ahiretten hiçbir payý olmadýðýný bildiler; kendi nefislerini karþýlýðýnda sattýklarý þey ne kötü; bir bilselerdi.
Neml Suresi, 40. ayet: Kendi yanýnda kitaptan ilmi olan biri dedi ki: "Ben, (gözünü açýp kapamadan) onu sana getirebilirim." Derken (Süleyman) onu kendi yanýnda durur vaziyette görünce dedi ki: "Bu Rabbimin fazlýndandýr, O’na þükredecek miyim, yoksa nankörlük edecek miyim diye beni denemekte olduðu için (bu olaðanüstü olay gerçekleþti). Kim þükrederse, artýk o kendisi için þükretmiþtir, kim nankörlük ederse, gerçekten benim Rabbim Gani (hiçbir þeye ve kimseye ihtiyacý olmayan)dýr, Kerim olandýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.