Rüzgâr aðlýyor penceremde sessiz sonbahar sýzýsý yorgun yapraklar. Eksilmiþ bu acý bana senden kalan tek þey. Sen yüreðini býrakmaya, ben kendimi býrakmaya korkuyordum. Görünüþe göre acýdan baþka bir þeyimiz yok. Sen yoksun, biz yokuz. Acýyla kalabalýk her þey, Maviye boyanmýþ sokaklar, Merdivensiz sanki basamaklar, Umut var evet ve acý daha çok. Neyi býraktýk bu andan geride? Rüzgâr fýsýldýyor aðlarken ýlýk bir nefes gibi, Rüzgâr susuyor, sanki mevsimini unutmuþ gibi.
Fatih Þeker - (Bir Haysiyet Meselesi)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fatih_Seker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.