YÖRÜKLER

Yürümekle gecer bütün günleri,
Yayla yayla dolaþýrlar elleri,
Engin ovalarý çamlý belleri,
Aþa aþa göçer gider yörükler.

Sürüler halinde keçisi ile,
Kýl çadýrý, kýl çulu, keçesi ile,
Belinde kuþaðý poþusu ile,
Kona kona göçer gider yörükler.

Yükü develerde dengi dengine,
Sürüleri güder Ayþe, Fatma, Cemile,
Yaylalarý yurt ederler kendine,
Kýl çadýrý otag eder yörükler.

Keçiden süt saðar, suyu içer oluktan,
Yayýkta ayraný, peynir tuluktan,
Basma fistan giyer, saçlar belikten,
Bacýlarla göçer gider yörükler.

Ayakta kundura, kocaman yürek,
Elinde kirmeni yün eðirerek,
Gara çaydanlýkta çay demleyerek,
Ýçe içe göçer gider yörükler.

Ahmet der ki yörük Türk’ün geleneði, töresi,
Beylik çoktur önemli mi yöresi,
Bugün Konya yarýn bilmem neresi,
Elden ele göçer gider yörükler.
Sosyal Medyada Paylaşın: