Yalýn ayak yürüyorum karanlýkta
Ýbrahim gibi putlarýný kýrmýþ
Ýnancýn hakikatine doðru yürüyorum...
Züleyha’nýn kýymetsizliði var içimde
Iþýk diye yürüdüðü ateþle tutuþmuþ
Aþk diye kör bir kuyuya tapýnmýþ...
Bir deðersizlik senfonisi bu
Hiçlik mâkâmýndan, meramýný unutmuþ...
Çýrýlçýplak soyunuyorum topraða
Atýyorum dünyalýktan kalan
Üzerimde ne varsa...
Topraðýn göðsünde taze süt kokusu
Akþamdan kalan yaðmurlar
Huzur vermeyen bu yalancý nurlar...
Yaðmur yaðýyor bir yýkanýyorum bir
Çamura bulanýyorum yine
Baþlangýcýna gidiyorum insanlýðýn...
Adem’in omuzlarýndan öpüyorum
Yüküm aðýr biliyorum...
Kýymetimi bilmeyen her bir zalime
Bir kadýnda kaðýttandý bu dünya da diyorum.
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.