Yaðmurlarýný dindir, güneþini alevle, Gönüllere üfleyen yellerle geleceðim. Sarýlmasan da olur, yalnýz “hoþ geldin” söyle, Her yaraya bir merhem ellerle geleceðim.
Kapýmdan her geçeni ayakta bekleyerek, Bazen çok kalabalýk, bazen olsa da seyrek, Her sözümün içine bir mizah ekleyerek, Aðlayaný güldüren hallerle geleceðim.
Önüme kim çýkarsa, selamlayarak saran, “Bir ihtiyacýn var mý”, diye yürekten soran, Ayaküstü üç, beþ laf edecek kadar duran, Herkesi kucaklayan kollarla geleceðim.
Hýzýmý senden alýp, bu þehirden koparak, Adýna alkýþ densin, ellerimi çýrparak, Bulutlarýn üstünden daðlara göz kýrparak, Uzadýkça kýsalan yollarla geleceðim.
Güz kapýya dayandý Kasým, Aralýk Þubat, Geri geri sayarsan Mayýs, Nisan belki Mart, Fakat; her þeyden evvel þu dünyada kalmak þart, Sabýr! sevgi anlatan dillerle geleceðim.... Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayser ÖZBAKIR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.