uzunca bir yorgunluðun ardýndan iðneye hangi renkte iplik takýlýr kükürt kokular saçan gözle hangi tarafa nereye bakýlýr
içimde güneyin yörüngesi sus pus olmuþ düþünceler esen rüzgar kanadýna yapýþýr
yaþanacak olumlu güzelliklere niçin neden kýrýlmýþ aynalardan korkularla gözetilir
evrenin kuzey bölgesinde yine savunmasýz canlara ateþ edilir dünya kuruldu kurulalý insan oðlunun yüreðinde hýrs bitmedi tükenmedi yanan yürekler boþuna yanmýþ
güçlü zayýfý ezme savaþýna katýlýr oysa her canlýya yeter bu doða artar
kimliksiz bir çocuðun avuçlarýnda uyuyan korku tedirgindir karýncanýn kocaman yüreðinde dostluðu özümser akþam üstü kentin üzerinde dolaþan gri bulutlar kayýp çocuklarýn anonsunu verir
yüreðin en ücra yerinden hüzün þarkýlarý çýkar akordu bozuk gitarda denizin kýyýsýnda sabahýn son ýþýðý sönene kadar çalarda çalar
Feride Temel Atakent 13-08-2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
Feride Temel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.