HECESİZCE BÖLÜNÜYOR İÇİM

HECESÝZCE BÖLÜNÜYOR ÝÇÝM

her tereddütte cümlelerim içimden bir þeyleri ayrýþtýrýyor
bir anotominin kesin yargýlarýný
yutkunuyorum




ta ki hayatýn evrimleþme
yasasýnýn insan doðasýný
terk edinceye kadar
ürpertiyor içimi
içimde yanan hiç bir parça yok
toplanacak
bütün makalelerse kalbimin saðnýçlarýnda
feragat ettikçe
hadsizleþiyor
ve
sensizliðime bölünüyorum


uyanmak oldukça aðýr geliyor gözlerime
senin içinde açmaktan daha çok kopartýlamamak
bir dem toparlýyor belki beni




nasýl evrimleþebilirim düþünemiyorum
her seferinde sessizlik orucuna ellerimi bahþediyorum



irkilmek tevazühüme rest ettiriyor
kendimi bulmuþcasýna anlamak istiyorum

öðretilmek istenen sevginin teþebbüsüne istinaden
teveccühümde
reddime uyarlanýyorum
haya/t örüntülerinde sebepsiz kaos duvarlanýyor
kozadan çýkmýþ dünyanýn arzularýna gen vuruyorsun



þefkatle, nefreti baðdaþtýramýyorum ama ayný kefeye de ayný sonuçla býrakýyorum
sevginin aþk ý riyadan baþka ötesini kabul edemiyor vücudum...
bunun tahakkukuna daha kabul görülmek nasýl arzulanýyorsa
sana zahmetin ricasýna eðilmek belki
seni sebeplendirir ...
Diye de düþünüyorum.

Sosyal Medyada Paylaşın: