Ellerim görünmez, Kirden-pastan, Simsiyah... Parmaklarým, Nasýr baðlamýþ, Kaba saba, Yarýklar içinde. Künyem de, Ýþçi yazar benim... Ellerim kirli olsa da, Yüreðim deðil, Alným ise, Apak... Sadece alýnterimin kiri... Adým iþçi benim. Avuç içlerim, Tabak gibi nasýrlý, Parmak uçlarým, Küt küt oldu. Hissimi kaybettim. Alýn terim, Oluk oluk akmakta. Patronun cebi delik, Biz de ise, Yok bir metelik. Tek keyfimiz, lüksümüz... Acý dumanlý, Sigaramýzý tüttürürken, Kirli incebelli ile, Kokusunu, Ýçimize çeke çeke, Sindire sindire, Çay içmektir bizim. Konuþmalarýmýz, Kabadýr, küfürlüdür. Kibarlýk yoktur lügatýmýzda... Patronun cebi gibi, Yüreði de delik... Akar gider oradan, Verilen sözler. Kazandýðým her bir kuruþta, Alýn terimin, Tuzlu kokusu vardýr. Sigaramýn kokusuyla eyleþen, Çayýn kokusuyla dinlenirim. Makinalarýn, Týkýr týkýr sesleriyle eðlenirim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nasıf acar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.