Anneciğim
anneciðim dün düþümde gördüm seni yine
ben her dünki düþümde
özlüyorum seni
deli deli atýyor kalbim
Anneciðim sahi hayat ne ilginçmiþ dediðin gibi
insanlar neden yaþar, neden uçar gider bulutlar
evet, hala kulaklarýmda küpedir sözlerin
iyi olunki, iyilik yeþersin etrafýnýzda
Anne! bana kýzma ama ben kötü olmak istiyorum
ne bileyim, iþte bazen kötü olmayý özlüyorum
sensizlikte
çünkü iyi de olamadým Anne!
neden cesetler sensizlik olur ki,
neden yaþamak kadar sevmek isteriz
ben büyümeyecektim hani, hani hep yaþým küçük kalacaktý
buydu istediðim çok mu?
ama Anneciðim sen var oldukça ben yýkýlmam,
dualarýna adýmý kattýkça
yaþ aldýkça,
avuçlarýn göðe bakýyor yine
dudaklarýn sessizlikten de öte akýyor geceye
beyaz saçlarýn tektük dökülmüþ alnýna
Anneciðim,caným anneciðim
neden aðladýn sahi geçen telefonda
titrekti sesin,buðulanmýþtý uzaktaki nefesin
bilmiyorum Anne! hergün kýyametler kopuyor yüreðimde
kah özlediðimde, kah hüzünlerimde
gidersem unutursun diye de korkmuyorum artýk
sessizliðe de adýný koydum bugünlerde
dizlerine baþýmý koymayalý ne de uzun zaman geçti
pamuk ellerin deðmesin içimdeki kýyamete
deðmesin anne sözlerin özlemden öteyse
bugünlerde kýrýlganlýðým üzerimde
tavandaki miyop lekelere ellerini benzetiyorum Anne
öyle yumuþak ve nemlilerki,týpký göz yaþlarýn gibi
hele yaðmur yaðdýðýnda anne, þimþekler çaktýðýnda
içim her burkulduðunda
tavandan uzanýr yanýma ellerin
uzaklardan gelebilseydi sözlerin
sarýlýrdýn bana yalnýzlýðýmdan da öte
kesme kalýp sözler, yaþ odun parçalarý sanki
ne yanýyor anne, ne iþe yarýyor
týpký sana özlem gibi, týpký sende kendim gibi
ne yalan söyleleyim Anne! koca adam oldum amma
korkar oldum birgün gideceðinden,cennetteki yerini kýskanýr oldum
ayaklarýnýn altýna her yer deðdiðinde
titredi evrenim,
ben anne ne yana dönsem sana çarpýyorum
kendimi kaybettiðimde
sana soruyorum
akýbetim bir þairin akýbetine benzemesin diye sen gitmeden
gitmeden yazmak istiyorum
yasýný tutarken deðil,yaþadýðýný bilirken yazmak istiyorum
yeryüzünde koca kainat büyüklüðünde bir deprem yaþamadan
melekler gelmeden Anne! melekler gelmeden
ben sana doyasýya sarýlmak istiyorum
kollarýnda þefket dilencisiyim ben
her anne bir kainattýr
her annesizlik buðulu bir bahar akþamýdýr diyor tavandaki leke
bende,her Anne diye seslendiðimde,sessizliðimde
çýðlýk çýðlýða kaldýðým kabuslu gecelerde
düþtüðümde, bazen aþaðýlara yükseldiðimde
özledim seni hep, çok özledim
bazen yaðmurlarda bazen gücenmiþliðimde
ruhum geziyor Anne kýtalarý, beni sevdiðinde
avuçlarýn her titrediðinde,
beyaz tülbentinden parlayan yüzünde
benimle yalnýzlýðýmý paylaþ Anneciðim
ne o aðlýyor musun yanýna geliyorum diye
sen gitmeden dünyalar dursun
dünyalar avunsun Anne!
dönüyorum diye...!
Ýlyas Han Þahin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.