Aðlardý babam!
Yüreðine dokunduðunda hayat,
Hüzne dair,
Ýki damla yaþ dökerdi,
Ruhumun ta derinliklerine...
Yedi yaþýndaydým,
Kýzardým içimden masumca,
Erkek adam aðlamaz,
Yüreði yumuþak olmaz,
Erkek adam dik durur,
Erkek adam güçlü olur,
Göstermez acýsýný aleme,
Düþürmez omzunu namerde...
Akasya kokulu akþamlarda,
Duyardým sesini uzaktan,
Çocuk yüreðim ellerimde,
Babam geldi; evimizin direði...
Kuytusuna sokulurdum kollarýnýn,
Korkardým her defasýnda,
Sanki biri benden önce sarýlacaktý,
Ama o hep bana sarýlýrdý ilk önce,
Uykunun esiri olduðum gecelerde,
Hep saçýmý okþarmýþ gelince...
Aðlardý babam!
Ben ise yeni öðrendim aðlamayý,
Araya katýksýz mesafeler girdi,
Adýna hayat denilen bu kafeste,
Ýsterdim yanýnda uçmayý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.