MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

DİNLE SÖYLEYEYİM
orha şentürk

DİNLE SÖYLEYEYİM



DÝNLE SÖYLEYEYÝM
Babana rahmet,
Hangi rüzgar attý,
Ne iyi ettin de geldin.
Ölüyü bile kahkahayla güldürürsün sen.
Ömrüne bereket.
Soruyorsun, dinle söyleyeyim;
Ama sakýn aðlama,
Þöyle buyur, mindere otur.
Çayýný soðutmadan içe dur.
Köprünün altýndan çok sular aktý,
Þom aðýzlý, kör kadýya kalmadý meydan.
Kibrinden dübürünü görmeyenlerin,
Selam bile almayanlarýn,
Baykuþlar mesken tuttu þatafatlý konaklarýný,
Ocaklarýnda incir aðaçlarý boy verdi.
Ne gelen var ne giden þimdi .
Tesadüfen geçenin içinde koca bir ürperti.
Yok pahasýna tükendi güzel olan þeyler,
Evlerin çatýlarý yýkýlmýþ, duvarlar göçmüþ,
Tanýyamýyorum doðduðum köyü.
Herkes baþýný alýp gitmiþ, terk etmiþ.
Nadasa hasret tarlalar þimdi gen, bomboþ,
Çalýlar, ayrýklar, dikenler kaplamýþ her yaný,
Susuzluktan ceviz, incir, elma, ergen, viþne,kiraz aðaçlarý kurumuþ,
Eskisi gibi cývýl cývýl ötüþmüyor kuþlar,
Þýrýl þýrýl akmýyor arýktan sular.
Bir karýþ an, toprak için eþkýya kesilenler,
Þimdi nerde?
Þu üç günlük dünyada kalp kýrmaya deðer miydi?
Komþu komþunun külüne muhtaç deðil miydi?
Öküz öldü ortaklýk bozuldu,
Çürüdü ömür,
Dönmedi þans,
Gülmedi yüz.
Yok pahasýna tükendi güzel olan þeyler.
Gençler yarýnlarýyla, ihtiyarlar anýlarýyla avunurmuþ,
Çocuklar ne kadar büyürse büyüsün,
Daima küçük olurmuþ.
Herkeste bir kibir, bastýðý yerleri görmüyor kimse,
Geldiði yeri desen unutmuþ çoktan ,
Taþlaþmýþ vicdan …
Öne düþenler kýt,
Önü kesen desen sürüyle kýyamet.
Büyüklere hürmette, küçüklere sevgide kusur etmedik.
Ötesi can saðlýðý dedik, acýya bile gülüp geçtik.
Her yerde hep baþý dik gezdik,
Daðlar gibi dumanlýydý baþýmýz,
Çiçekli bahar misali iki dirhem bir çekirdektik.
Ayaðýmýzdaki ruganlar desen mübarek ayna.
Cüzdanýmýzda ölen ana babamýzýn resmi,
Bir de sararýp yýpranmýþ yârin resmi.
Gönül desen, ciðer desen delik deþik …
Dokunsan saðanaklara tutulursun,
Hýçkýrýklar cabasý …

Ahh, ah o kadarýna özenip bezendik,
Ýnce eleyip sýk dokuduk hayatý, aþký sevdayý.
Edepsizlik etmedik,
Kusur etmedik bile bile.
Lakin kulaktan kulaða,
Dilden dile,
Kurt masalý okuyanlara kurban edildi sevgimiz.
Gýcýrdattýk diþleri,
Kapýya yumruklar attýk,
La havleler çektik,
Sabýr dedik, kýsmet dedik.
Laf düþmedi üstümüze,
Lafýmýz ya aðzýmýza týkandý,
Ya da aðzýmýzda kaldý.
Kimseyi memnun etmek için,
Lastikli sözler etmedik.

Ateþe vursan duman vermezleri,
Kene misali ayýkladýk hayatýmýzdan bir bir.
At görüp aksayan, su görünce susayanlarla,
Ýþimiz olmaz bundan sonra,
Kestik hesabý kitabý, dürdük defteri.
Nefsi emmare elinde rehin kaldýk,
Ayak basamadýk aþkýn iklimine,
Fena fillah olamadýk.
Vurduk gönlümüzü kýrlara, denizlere …
Efkarýmýza tercüman oldu kaðýtla kalem.
Köprünün altýndan çok sular aktý,
Yok pahasýna tükendi güzel olan þeyler.
Güzel kalpli, özü sözü bir insanlar desen,
Mezarda çok derin uykudalar þimdi…
Güller solgun,
Esrik gönül hem mecnun hem yorgun.
Çürüdü ömür,
Ömrü billah dönmedi þans,
Gülmedi yüz.
Mutlu olanlara hasetle deðil gýptayla baktýk.

Orhan ÞENTÜRK

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.