MONOLOĞ

Oldu mu be þair;
"Yaþ otuz beþ" yolun yarýsý’ysa,
Bende yaþ altmýþ beþ!
Ne yani;
Dante gibi ortasýnda deðil de
-Ömrümün sonunda-mýyým þimdi?
Senin o dediðin
Delikanlýlýk çaðýnda ki cevher
El sallayýp duruyor bak
Kararmamasý için
Ýnsan üstü direndiðim
Sol memenin altýnda ki o cevher den
Yani
Yüreðimde ki o puslu aynada!
Bilirim,
Ölüm;
En varoþ, en yoksul
Hemi de en varsýl,
Veya naylondan
Tenekeden
Barakadan
Ya da en gösteriþlisinden
Bir
Þatodan saraydan
Malikâneden
Konakdan
Yalýdan
Yani
Mülkiyet edinme
Ve erk hýrsýyla
Yaþamý da çoðalacakmýþ gibi
Kendini en ölümsüz sanma
Aptallýðýna paralel bir anýn dan, mekanýndan
Ya da ya da,
Zemheri bir mevsimin
La mekân çaresizliðinde
Çýplak gökyüzünü seyretme zorunluluðun da
《Yeter ulan artýk; BIKTIM YAÞAMAKTAN!》
Komutunu
Beynine çivilediðin an’ýn dan
Bir bilinmeze,
Bir baþka boyuta geçtiðin
Kendi içinde ki
Bir arka kapýdýr!
Milyonlarca embriyo arasýndan sýyrýlýp
Yaþama merhaba diyebilmeþ sen eðer,
Er veya geç
Geldiðin gibi de gidersin iþte!
《Ben bu kapýdan geçmem!》
Deme lüksün yoktur ki!
Ha otuz beþ
Ha yüz otuz beþ
Ne fark eder ki;
Ýnsanca ve mutlu yaþayamamýþsan eðer!
《Senin iraden’in ve planlarýnýn,
Hayatýn planlarý,
Olumlu ve olumsuz
Raslantýsal kesiþmeleri karþýsýnda
Hükmü yoktur ki!》
Dersen bana,
Ben de sana derim ki;
Zaman soyut bir kavram sa
Ki öyledir!
Öyleyse,
Zûlüm ve ölüm
Hýrs ve kibir de;
Vicdan
Sevgi
Merhamet karþýsýnda
HÜKÜMSÜZDÜR!!
04:EKÝM:2021
Ahmet Karbeþ
Sosyal Medyada Paylaşın: