Ne kadar da sürgünüm!
Baþý boþ, aklý týklým týklým dolaþýyorum sokaklarda.
Ýlk köþeden dönmek,
Ýlk yol ayrýmýndan sapmak istiyorum
Ama dinlemiyor adýmlarým;
Ruhuma hesap sorarcasýna.
Dolmuþa biniyorum,
Tam inecekken hiçbir yerin müsait olmadýðýný hissediyor
Ve inemiyorum.
Þehri turluyorum;
Þehir bitiyor,
Ýçimdeki tükenmiþlik tükenmiyor.
Acaba diyorum
Acaba
Yeni bir þehre mi taþýnsam,
Sonra vazgeçiyorum
Bu hüznü, bu kýrgýnlýðý hangi þehre sýðdýrabilirim ki diyorum.
Gözlerimi dolduran bulutlu anýlarý
Hangi þehir güneþlendirebilir ki?
Ben aðlayýnca hangi þehir bulutlarýný boþaltýr,
Ben gülünce hangisinde gün ayar ki?
Umudum acýyýnca hangi þehir okþar,
Bir ah çekince hangi þehrin daðlarý yankýlanýr ki?
Gök en renkli kuþaðýný hangisinde takar,
Ay en parlak ýþýðýný hangisinde yakar ki?
Bir kahve ikram etsem,
40 yýlýn hatrýna hangisi aðýrlar ki þiirlerimi?
Bak görüyor musun;
Ne kadar da sürgünüm!..
Ay_fer
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.