ATEŞ SOLUYORDU.

Peþpeþe düþerken bombalar,
Ateþ soluyordu insanlar.
Yapýlandan utanýyordu.
Güneþ korkmuþ saklanýyordu.

Sýðýnacak yer arýyordu.
Koþuyordu duvara doðru.
Kulaklarý uðulduyordu
Sanki zaman o an durmuþtu.

Son bomba patladý yanýnda.
Uçuyordu gövde havada.
Son bakýþý oldu dünyaya.
Bölünmüþtü iki parçaya.



Sosyal Medyada Paylaşın: