Eylülün Sonu

Zor gecenin koynundan,kaçýp gitti huzurum
Sarýp sarmalamadan mekanýný terk etti
Aradým sabaha dek, ,belki yine bulurum
Umudumda kayboldu, sevgi yine çark etti

Yakamozlar isyanda, gölgesi vurgun yemiþ
Seherin çeyreðinde , ay küsmüþ güneþine
Zehir zemberek zaman,yarýn yine gelmemiþ
Düne diyeceðim var, bugünün düþ peþine

Eylül sarý kýzýldýr, vakti gelen mevsimde
Hüznün resmi çizilir, gazel gazel tualde
Gözyaþlarý süzülür, tekli sandalyesinde
Duygular paramparça,sorduðu zor sualde

Uzaklar yakýn olur , gurbet dize gelirmiþ
Vuslatýn yüzü düþer,ortak olur acýna
Ýsyanýn þaha kalkar, yerle yeksan olurmuþ
Bir damla hüzün düþer, nasýrlý avucuna

Adýný koyamazsýn, akrep giderken kýþa
Yelkovana bakarsýn, eriþirken sabaha
Gökte kuþlar aðlardý, kekremiþ bu bakýþa
Devinirken yürekler, kasýlýrmýþ bir daha

Arzeni eylüllere biçilen görev hazan
Damla damla erirsin, dökülen her yaprakta
Kýrýp dökme ne olur, açýlýr belki kozan
Tohumun yine biter, yaðmur sonu toprakta


Selim ADIM
Sosyal Medyada Paylaşın: