Þiir ikindisinde ýslandým bu gün
Arýnsýn diye yaþama sevincim hüzünden
Söz verdim yaðmura, artýk ýslatmayacaðým onu
dolu dolu içime çekeceðim toprak kokusunu
bütün geceyi kaplasa, yýldýzlarý saklasa karanlýk
perdeleri hiç açýlmasa göðün ve hiç görmesem ýþýðýný ne çýkar
en büyük kuyruklu yýldýza binip gök yüzünde dolaþacaðým bu gece
konfeti gibi ýþýl ýþýl dökülecek yýldýzlar yeryüzüne
bütün aþklarý kutsayacaðým dizelerimde
sancýsýz olacak bu þiirin doðumu
dünyanýn en büyük yalanýnýn ardýna sýðýnmayacaðým
seni seviyorum demeyeceðim hiç
içimde büyüteceðim
bir bebek gibi, solmayan bir çiçek gibi
gerçekten sevmek; gerektiðinde vazgeçebilmektir sevdiðinden
vazgeçtim ben de, vazgeçtim diyeceðim senden
sen bilmeyeceksin, kimse bilmeyecek, zaman silinecek belleklerden
þiir dolu yüreðimin yapraklarý hiç dökülmeyecek
içeriden kapanacak sevginin mekaný
yürek penceresinde hercai menekþeler
son aðýtlarýný yakacak kaybolan güneþin ardýndan
sende öleceðim sessizce sen bilmeyeceksin
ayrýlýðýn bir adý olmayacak bundan böyle
öfkeden kudurmayacak denizlerim köpük köpük
boðulmadan sözcüklerim hüzün cenderesinde bir bir
uysallaþacak bütün gözlerdeki med cezirler
uysal üfürüklerle þiþirecek aþk gemisinin yelkenlerini rüzgar
bilinmedik denizlere yelken basacak dümende yalnýzlýðým
bu son yolculuk olacak bu denizlerde, belki son geziniþ dizelerde
derme çatma defterler arasýnda son kavgam sözcüklerle
bunca keskin duygudan bileylenmiþ kalemim
intikamýný alacak kaðýtlardan acýtan aþklarýn
ve son þiirimi yazacaðým aþka dair
kim bilir! Beklide en güzel aþk þiirini yazacaðým
seni sevmek bir þiir zaten her anýda, her an’ýmda
seni yaþamaksa tomurcuk olmak bahar dallarýnda
buram buram aþk kokan satýr aralarýnda
kelebeðin kanat çýrpýþýndaki telaþ gibi
seninle olmak çiçek özlerinde nektara kavuþmak gibi
seni sevmek þiir ikindilerinde ýslanmak gibi
yaðmurun ürperten serinliðinde gülüþler doldurmak mutluluðun sepetine
çamurdan yuvalarýnda yeni doðmuþ kýrlangýçlar gibi
seni sevmek, hep güneþe uzanmak kardelen gibi
bilmediðim kokunu özlemek ana kucaðýnda bir bebek gibi
dün’ü sevmek, bu günü, yarýný olduðu gibi, esrik bir düþ gibi
gözlerinde ki hüznü, dudaðýndaki buruk tebessümü,
gül gibi, gülün dikeni gibi, seni sevmek olduðun gibi
þiir ikindisinde ýslandým bu gün, iliklerime kadar sýrýlsýklam
ama söz verdim ýslatmadým, artýk ýslatmayacaðým onu
belki de bu ýslandýðým son yaðmur olacak
ben de mevsim hep ilk yaz olacak, tek mevsim
kýrkikindi yaðmurlarý hep yaðacak
o ürperten dokunuþlarý unutmayacaðým
seni ve yaðmuru dizelerime saklayýp sýrra kadem basacaðým
yeryüzünden Venüs’e bir köprü kuracaðým yýldýzlardan
gitmeden son bir þiir býrakacaðým yüreðinin kuytusuna
kim bilir bekli de o günün anýsýna;
en güzel aþk þiirini yazacaðým
yüreðine dokunacaðým bu gece
Abdurrahman Güleç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Düet can cana Tablo "ve zaman usulca fısıldadı; bana bırak" Özlemim Körebe Afet örtün üstümü kimse görmesin KİMBİLİR Hayat iklimi