NAZLI MENEKŞE

Sen Nazlý Menekþe…
Hangi tarlada yeþerdin de kimselerin haberi olmadý.
Yoksa seni alýp bir vazo veya saksýya mý hapsettiler.
Hâlbuki sen hürriyetin çiçeðisin, gönüllerin çiçeðisin.
Ne güzel yakýþmýþtýn Tirebolu’ya…
Bahçelerin gönül kokan çiçeði sendin. Týpký gönüllerde açan çiçek gibi.
Tirebolu’nun bayýrlarýnda nazlý nazlý açarken, þehrin telaþýndan haberdar deðildin.
Bakýrcýlar Çarþýsýndaki tik taklar senin içindi belki. Yeniköy’de sabah yeli senin için esiyordu kim bilir.
Zefre’den esen esen karayel üþüttü mü seni.
Usturuma’nýn duyduðu gibi mi duydun denizin sesini.
Cintaþý Mahallesinde namaza giden bir piri faninin sükûtunu hissediyordun deðil mi?
Pucuklu Mahallesinde kaç çocuk dýþarýda “cipban” çalacaktý kazandýklarý için oyunu…
Bir ayaðý çukurda ninem “evza” iken yakarken “peþkü”yü oradan çýkan ateþin koru gönlünün korundan daha az olduðunu sen de biliyordun deðil mi?
Ah Nazlý Menekþe…
Sancýlarýn, taþýdýðýn incilerdi senin. Ýçini kavuran…
“Kavraz Gemisi”nden hiç yolcu bekledin mi sen?
Sen açarken her bahar, içinde duygular gezerdi diyar diyar.
Ah yâr…
Ondan dolayý bütün dünya sana dar.
Biliyorum.
Bildiðimi sen de biliyorsun deðil mi Nazlý Menekþe…
Rengin dýþardan mordu senin,
Ýçin kordu…
Bazen beyaz açardýn.
Ne fark ederdi senin için mevsimler.
Ha kýþ, ha yaz…
Veya güz…
Beyaz olman soðuktaki ayaza çare deðildi.
Seni üþüten ayaz da deðildi.
Týpký yanarken seni yakan güneþ olmadýðý gibi.
Söylenmedik sözün vardý
Özün vardý…
Küle dönmüþ közün vardý…
Göz mesafesinde uzaklaþtýkça köz mesafesine yaklaþtýn.
Belki Kozbaþý’ndaki Ayþe, Terzi Mahallesindeki Fatma, Kumyalý’daki Hüsne gibi…
Ayla gibi, Selma gibi
Kýsaca Leyla gibi…
Gurbetteyken Kaleydin sen, sýlada iken Ayana…
Baksan ne yana Tirebolu’ydu yer yer…
Her köþe…
Her taþ…
Her yaþ…
Gözde dursa da, durmasa da…
Sargana, Çiçekli bir cüzdü…
Çarþý Mahallesi ve Selimaða…
Bazen yokuþu düz, bazen düzü yokuþ olurdu.
Çünkü bura Tirebolu’ydu…

Yol geçince yok olan binalar deðil yýllardý…
Hatýralardý…
Hanelerle birlikte “aþganalar” da yýkýldý…
“Bolistira” giyen kadýnlarýmýz azaldý…
Yaðmurdan “circimit” olduðumuz günler kayboldu.
Artýk “difrin” balýklarý da uðramadý sahillerimize.
Afacan çocuklarýmýza “feþel” yerine disiplinsiz dedik zaman içinde.
Ne çok þey deðiþmiþ deðil mi Nazlý Menekþe.
Ev ve bahçe iþlerini yapan kadýnlarýmýza kim “godesbana” diyecek þimdi.
“Gamsila”lar a mont diye ad taktýlar.
Aslýnda çok kiþi “dengesek” konuþmaya baþladý. Zarafetten ve nezaketten uzak…
“Gaybana” kalasýca dünya da sevilecek þey kalmadý be Nazlý Menekþe.
Eskiden “paska”larýmýz saraydý bize. Þimdi beton yýðýnlarýna muhtaç olduk. Olduk da modern olduk sandýk.
Yani yandýk…
Veya, kandýk…
Kimler kandýrdý bizi Nazlý Menekþe?
Kimler yandýrdý…
Kimler soldurdu…
Sokak lambalarýnýn olmadýðý yerlerde “alasefiye” yürüdük de düþmedik. Þimdi arabalar bile sahiplerini öldürmeye baþladý.
Halbuki sen “alasefiye” bile dikilmemiþtin topraða. Ama yeþerdin, büyüdün…
Belki Bedrema Kalesi bile þahit bunlara, çok uzakta kalsalar da…
Ayana da…
Kaloriferler”evza”sýz yanýyor ama bedenimizi ýsýtýyor. Niye “peþkü”nün yerini tutmuyor Nazlý Menekþe.
Biz “peþkü” ile hem vücudumuzu hem de gönlümüzü ýsýtýyorduk, þimdikiler gönlü bilmiyor mu Nazlý Menekþe.
“Bayak” dediðimiz laflarý beþ dakika geçmeden unutmaya baþladýk. Hafýzamýzla kim oynadý Nazlý Menekþe.
Sen hem hancý oldun hem yolcu.
Sen Tirebolu’da hancý mýsýn, yolcu musun?
Eskiden sularýmýz hem berrak hem de soðuktu. Yazýn hararet bastýðýnda “þifa” gazozlarý içer yanýnda simit yerdik.
Ey Tirebolu!
Nazlý Menekþelerin hala açýyor mu bahçelerinde? Yoksa yerini baþka çiçekler mi aldý?
Þayet öyleyse geriye ne kaldý?
Olsun sen varsýn ya o yeter. Hatýralarýn yeter. Hafýzan yeter. Hafýza hatýradýr biliyorsun deðil mi?
Sen ey þehirler incisi Tirebolu!
Gönüller sancýsý…
Yol gözleyen hancýsý…
Kötülükler yabancýsý…
Ýyilikler yolcusu…
Sen ey Tirebolu! Seni görüp sevmeyen var mý?
Sende olaný sevmeyen var mý?
Senden olaný sevmeyen var mý?
Þayet bu güzellikleri görmeyen varsa onda gönül hastalýðý var demektir.
Biliyor musun Tirebolu, her organýn nakli oluyor da gönül nakli olmuyor.
Ýnanmazsan Nazlý Menekþeye sor. O bilir…
o… sevilir…
Sen de ey Tirebolu…


Sosyal Medyada Paylaşın: