Şêrê Birîndar/Yaralı Bir Aslan

Min li ber siya darekê þêrêk birîndar dît.
Xwîn ji dilê wî diherikî,
Hêsir ji çavên wî...
Ew pir xemgîn, pir westiyayî bû.
Ji mirovan westiyabû.
Ji sozên negirtî,
Ji kenên sexte,
Ji teseliyên nehewce,
Ji afirîdên bêmêjî,
Westiyabû...

Wî heta niha giraniya cîhana mezin bi tenê hilgirtibû,
Lê hêza wî nema ku li rabe ser pîyan.
Wî jiyaneke pûç û vala derbas kir,
Ne ji bo tiþtekî...
Hewldanên wî pûç bûn, kesî qedrê wî negirt.

Þêr, niha bêdeng li benda mirinê, li ber siya darekê bû.
Þêr, niha dixwest ku bimire, li ber siya dare.



Bir aðacýn gölgesinde yaralý bir aslan gördüm.
Kalbinden kan akýyordu,
Gözlerinden ise yaþlar...
Çok üzgün ve çok yorgundu.
Ýnsanlardan býkmýþtý.
Tutulmayan sözlerden,
Sahte gülümsemelerden,
Gereksiz tesellilerden,
Akýlsýz yaratýklardan,
Býkmýþtý...

Þimdiye kadar koca dünyanýn yükünü tek baþýna taþýmýþtý,
Artýk ayaða kalkacak gücü kalmamýþtý.
Boþa bir ömür yaþamýþtý,
Hem de hiçbir þey için...
Çabalarý boþunaydý, kimse deðerini bilmedi.

Aslan, þimdi bir aðacýn gölgesinde ölmeyi bekliyordu.
Aslan, þimdi bu aðacýn gölgesinde ölmek istiyordu.
Sosyal Medyada Paylaşın: