AYRILIK VAKTİ

Çok sevmiþtik birbirimizi aþkla dolan fýrtýnalý rüzgarlarla.Öyle bir sevdaydýki bi benzeri olamazdý ilk biz yaþadýk biz tatdýk bu tutkuyu.Hasretçe geçen o yýllar ayrýlýk matemiyle bizi parçalýyordu adeta.Bu nasýl sevdanýn güzel aþký kadar yanan tarafýndada acýyý içimizde hissediyorduk.O güzelim senli günlere kalbim özlem duyuyordu, ne zaman kavuþacak diye bekliyordu iki deli gönül.Sevmenin hesabý yokda ayrýlýðýn hesabýna söz kesiliyormuþ.O mutlu anlar ne de güzelmiþ masal gibi sonu kötü bitmeyen masýl son kitabý gibi, bir hayat yaþanýyordu bir sevinçle.Kadere inanýrdýk ama kader bizim kapýyýda çaldý malesefçe dile yüreðede vurdu.Ne hüzünler, kýrýklar, yýpranmalar, yanmalar ve candan can gitmeler tehdit vuruyordu gözlerden.Ben ne bu aný unutmak istedim ne de sende ayrýlmayý hayalimde göz geçirdim.Çokça vahþetçe intikamdý seni benden koparam illetden.Hüzünlü yýlým yandý parçalandý.Ne desek ne kafi ne kafisiz.Ayrýlýk vakti kapýya týk týk vurdu.Ne iþkeceler bekliyor sevdiðim bizi.Vücudumun her zerresinde ayrýlýða dokunuþ izleri yarýyordu içimden.Herkesmi tadýyordu bu illeti.Bizemi denk geldi gülüm.Nefes almakta bir hayli zorlanýyor bu gönül bu can.Alýþmaya yer yok aþkta ayrýlýkta sabýr.Artýk olan oldu ne sen varsýn ne de ben.Biz denilen bir masal yok artýk.
Elveda dedi bana aþk.


Baharýmsý
Sosyal Medyada Paylaşın: