BAHAR DEDÝÐÝN
Artýk seçemiyorum yeþili, maviyi
Yýldýzlar sönük, bulutlar gri
Ne kuþ sesleri duyabiliyorum
Þakýyan
Ne bir yar, bir dost sesi
Galiba
Ankara garýnda verdim
Son nefesi
Soðuk, kuru ve karlý bir gece gibi
Penceremi týklatýr
Aptalca bir tebessümle uzanýrým
Dokunmak için
Dökülür elinden masumiyet
Eriyiverir nedense
Tenime deðen
Her bir dokunuþ
Ezgisini tutturmuþ baharýn ürkmüþ, aylak bir rüzgar
Püfür püfür bana doðru eser
Göynük koylarýndan
Zeytin, iðde
Ve tüm çilesiyle çocuk kalmýþ
Bodur, maki kokusu taþýyarak
Ey!
Bir çocuk masumiyetiyle esen
Tatlý rüzgar,
Sana inanýyorum Ama;
Bahar dediðin:
Uyanmasý deðildir topraðýn
Kýpýrdamasý deðildir yapraðýn
Ilýk ýlýk esmesi de deðildir
Sulh taþýyan rüzgarýn
Bahar dediðin
Uyanmasýdýr:
Ayaðýna beton dökülmüþ
Bataduran
Bireyin, kadýnýn ve uygarlýðýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.