Barut Kokan Namlular
O akþam buldu beni ecel
Yar dediðim vatan baðrýna bastý
Toprak ana kucakladý býrakmamacasýna bedenimi
Son damla kaným akarken
Bilemedi kalleþ suratlar
Ben sonsuzluða doðdum o an
Bir davetsiz misafir gibi geldi
Ölüm denen soðuk yabancý
Son jarjörüm elimde kaldý öylesine
Adýna silah denen sevgilim
Alýndý elimden hoyratça
Seni rüyamda gördüðüm gün
Meðer son günümmüþ anne
Ýki meleðin refakatinde
Geldim yataðýnýn baþucuna
Giderken öpmek istedim sonkez
Ama ne mümkün
Bakakaldým nur dolu yüzüne öylesine
Bir veda öpücüðü bile býrakamadým
Þimdi sen aðlamaklý yüzlerden soracaksýn beni
Son gören gözleri öpmek isteyeceksin oðluncasýna
Ama bilmeyeceksinki boþuna arayýþlarýn
Barut kokan namlulardý benim son tanýklarým
O namlulardan biriydi sol göðsümde parlayan
Nur misali þehadetimin sebebi
Ýþte bende Çanakkale’deki atalarým
Kýbrýs’daki adaþlarým gibi
Hep bir aðýzdan Mehmetçik sedalarýyla
Býrakýldým bu vatanýn koynuna
Size son sözüm
Gelmeyin artýk bu kalleþlerin oyununa
[Aktütün kahramanlarýnýn ruhlarý þad olsun
Elbet birgün alýnacak öcünüz
Çünkü biz dünyayý dize getirecek kadar
iman doluyuz]
08.10.2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.