EY AŞK

Yýldýzlarýný söndürmez, gönül gezenler,
Bir güzel sinsi sinsi içi-dýþý kanatsa da,
Kan revan, yüreðinin ucu ýsýnýr içinde,
Tepeden týrnaða o ruhun, sýnansa da!

Masum gözlerinde süzülürken uykun,
Gönülde dertlerle baþlar hasretin ucu,
Kimsesiz gecelerde aþkýnýn ayak sesi,
Seyret manzarayý, yok aþkýn son ucu!..

Bir resmi var, oda senin taze gönlünde,
Dilersin kavuþsam, tek ocaðým yansýn,
Kim ister ki gönüllerde o derin yarayý,
Ýstersin etrafta, on iki çocuk dolansýn!..

Akýl yerinden oynadý mý, sende deðil,
Mecnun’da Leyla’ya gönlü doymadý,
Neydi, neydi yýllar, her bir yaný tatlý,
Kapat pencereni, rüyana aþk uymadý!..

Tevazuyla ruha huzurunu bahþetmedi,
Cezalandýrmalarý var, içi dolu, fenalýk,
Sýnavdan geçirir aþk, en katý halleriyle,
Bir defacýk olsun, göremezsin insanlýk!..

Madem sevgiye açtým temiz yüreðimi,
Niye canýmý yok sayarsýn, anlat sana,
Ey aþk! Vuracaksan mertçe vur, hadi,
Yaralara razýyken, bari kanatmasana!..


Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)
Sosyal Medyada Paylaşın: