Hasretin Başlığı Olmaz

Bazen, soðuk bir mýh gibi çakýlýyor
Özlemin, hasretin yüreðime.
Kahkahalarýmda gizli hýçkýrýk
Gülerken, aðlýyor göz bebeklerim
Ve ben sessizce aðlýyorum anne

Ýþkence ile sýkýlýyor duygularým,
Demir bir mengenenin tam ortasýnda
Soðuk soðuk terliyor bütün bedenim,
Faslý muhabbetin, en tatlý yerinde
Bir çocuðun "Annee" deyiþi
Yýkýyor gönlümde ki bütün gülüþleri

Büyümüyor, anne hala çocuk yüreðim
Ve yaþlandýkça büyüyor özlemim
Zor geliyor erken vedalar,
Alýþamýyor insan ayrýlýða.
Her tabutun baþýnda, her musalla taþýnda,
Aðlayan her çocuðun feryadýnda
Her damla göz yaþýnda arýyorum seni anne.

Ve bir ayet düþüyor gönlüme
Sesizce okuyorum, gözlerim kapalý.
"Küllü nefsin zaikatül mevt(i),
śümme ileynâ turce’ûn."
Kurtuluyor mengeneden yüreðim,
Dudaklarýmda hafif tebessüm
Biliyorum elbet sana kavuþacaðým birgün.
                                             Kul Ersoy

Ne hece, ne kafiye gönlümden ne geldiyse onu döktüm kaleme...
Sosyal Medyada Paylaşın: