İKİ AYRI MEVSİM GİBİYDİK

Ýki ayrý mevsim gibiydik seninle
Sen sevdamla ilk baharda yeþeren bir çiçek
Bense yapa yalnýz kalmýþ sonbaharýn Kuruyan yapraðý
Bütün acýlarý sýrtlandým tek baþýma...
Sýrtlandýmda kopamadým dalýmdan
Nice ayrýlýklar nice kýþlar gördü Körpe bedenim
Yinede ben sana hasret...Sana aþýk...
Yýkýlmadým...Hep vuslatýnla yaþadým
Gün olur belki sevdamýz yeniden Yeþerir...
Yeþerir diye...

Ben seni hep uzaklarda sevdim
Sana gelen bütün yollarý yolum bildim
Gün geldi aðladým Gün geldi kendi yaþým sildim
Yinede iki ayrý mevsim gibiydik biz
Ne sen beni anlayabildin...
Ne de ben seni
Yakýnken iki diyar gibiydik
Ne sen bana gelebildin
Nede ben sana varabildim

Sevdamýz çýrpýndý durdu kollarýmýzda
Sahiplenemedik...
Ne Þerif’i nede gönül’ü kabullenebildin
Sen arkana dönüp te gitmeyi seçtin
Ýki ayrý mevsim gibiydik...
Ne ilkbahar sonbaharý sevdi
Nede yaz kýþý...
Ýlkbaharýn da yaprak olup döküldü sevdam
Yazýnda boran olup üþüdü...
Sosyal Medyada Paylaşın: